ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΑΖΑΛΕΑΣ

Βοτρύτης

Ο βοτρύτης (Botrytis Blight ) είναι μια συνηθισμένη ασθένεια της αζαλέας. Το παθογόνο Botrytis cinerea Pers:Fr., μπορεί να προσβάλλει τα νεαρά φύλλα, τους βλαστούς και τα άνθη της αζαλέας. Συνήθως όμως προσβάλλει τα άνθη. Μικρές υδατώδεις κηλίδες σχηματίζονται στα πέταλα του άνθους, οι οποίες μεγαλώνουν σύντομα γίνονται νεκρωτικές και συνενώνονται (νέκρωση των πετάλων).Οι προσβεβλημένοι ιστοί καλύπτονται από τις γκρίζες εξανθήσεις του παθογόνου ιδίως σε ψυχρές και υγρές περιόδους.
Ο μύκητας κανονικά δεν εισβάλλει τους υγιείς φυτικούς ιστούς. Προτιμά να προσβάλει τους νεκρούς, γηρασμένους ή τραυματισμένους ιστούς, όπως είναι τα πεσμένα φύλλα και τα πέταλα και αυτά με την σειρά τους, αποτελούν τις πηγές του μολύσματος κατά τη διάρκεια της διαχειμάσεως.



Για την αντιμετώπιση της ασθένειας συνιστώνται
 

• Καλός αερισμός των φυτών ώστε να περιοριστεί η υψηλή υγρασία

• Απομάκρυνση νεκρών, ασθενών και γηρασμένων φύλλων αλλά και άνθη

• Ψεκασμός των φυτών με μυκητοκτόνα (συμβουλευτείτε το γεωπόνο της γειτονιάς σας )

Νέκρωση των πετάλων

Η νέκρωση των πετάλων της αζαλέας (azalea flower blight, Ovulinia petal blight ) είναι μια ιδιαιτέρως καταστροφική ασθένεια που οφείλεται στον ασκομύκητα Ovulinia azaleae Weiss. Η ατελής μορφή του παθογόνου ονομάζεται Ovulitus azaleae Buchwald. Η ασθένεια περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1931 στις Η.Π.Α. Σήμερα η ασθένεια είναι γνωστή σε πολλές περιοχές του κόσμου. Έχει αναφερθεί στην Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία, την Ιαπωνία και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Αγγλία, Ελβετία, Βέλγιο, Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία).
Τα άνθη είναι τα μόνα μέρη του φυτού που προσβάλλονται. Τα πρώτα συμπτώματα στα πέταλα εμφανίζονται ως μικρές, κυκλικές υδατώδεις κηλίδες διαμέτρου περίπου 1mm. Οι κηλίδες μπορεί να εμφανισθούν και όταν ακόμη τα άνθη δεν έχουν ανοίξει πλήρως. Καθώς οι κηλίδες μεγαλώνουν, συνενώνονται και καλύπτουν μεγάλες περιοχές στα πέταλα, τα μολυσμένα πέταλα μαλακώνουν, γίνονται γλοιώδη και αποκτούν ανοικτό μέχρι σκούρο καστανό μεταχρωματισμό.

Με συνθήκες υψηλής υγρασίας το παθογόνο χρειάζεται 2-4 ημέρες για να καταστρέψει τελείως τα μολυσμένα άνθη. Τα ασθενή άνθη γίνονται μαλακά και καλύπτονται από το μυκήλιο του παθογόνου. Τελικά τα άνθη αποξηραίνονται και συχνά παραμένουν πάνω στο φυτό επί μερικές εβδομάδες. Στα προσβεβλημένα πέταλα παράγονται από το παθογόνο πολυάριθμα μακροκονίδια και μικροκονίδια (σπερμάτια) του παθογόνου (είναι τα σπόρια της ατελούς μορφής του παρασίτου).
Τα σπόρια αυτά (τα μακροκονίδια τα οποία είναι ωοειδή, μονοκύτταρα, υαλώδη και διαστάσεων 60 x 35 μm) που αποτελούν τα νέα μολύσματα του παθογόνου διασπείρονται με τον άνεμο, με τα σταγονίδια της βροχής και με τα έντομα, βλαστάνουν με υγρό καιρό και προκαλούν νέες μολύνσεις (δευτερογενείς). Με ξηρό καιρό τα μακροκονίδια διατηρούνται ζωντανά επί αρκετούς μήνες. Πάνω στα μολυσμένα πέταλα σχηματίζονται, σε 4-8 εβδομάδες από την μόλυνση, τα καστανόμαυρα σκληρώτια του παθογόνου (πεπλατυσμένα, επιμήκη, με πλάτος 2-8mm).



Το παθογόνο επιβιώνει με τα σκληρώτια, τα οποία την επόμενη άνοιξη βλαστάνουν και παράγουν αποθήκια μέσα στα οποία σχηματίζονται τα ασκοσπόρια του παθογόνου. Τα αποθήκια είναι ερυθροκαστανά και αποτελούνται από ένα ποδίσκο 3-10 mm και ένα κύπελλο διαμέτρου 1,5-2,5mm. Τα ασκοσπόρια (είναι μονοκύτταρα, ελλειψοειδή και υαλώδη σπόρια) που είναι ξηροσπόρια διασπείρονται με τον αέρα και προκαλούν τις πρωτογενείς μολύνσεις την επόμενη περίοδο. Οι μολύνσεις ευνοούνται από τις συχνές βροχοπτώσεις, την άρδευση, την άφθονη δρόσο, γενικώς από την υψηλή υγρασία και το θερμό καιρό κατά τη διάρκεια της ανθήσεως. Η βλάστηση των ασκοσπορίων γίνεται σε θερμοκρασίες 5-270C (άριστη θερμοκρασία μεταξύ 10-220C).

Η αντιμετώπιση της ασθένειας γίνεται κυρίως με προληπτικούς ψεκασμούς των φυτών με μυκητοκτόνα. (συμβουλευτείτε το γεωπόνο της γειτονιάς σας ) Οι ψεκασμοί αρχίζουν, όταν οι πρώτοι ανθοφόροι οφθαλμοί δείξουν το χρώμα τους και συνεχίζονται σε εβδομαδιαία διαστήματα μέχρις ότου ανοίξουν και οι τελευταίοι οφθαλμοί.

Μέτρα πρόληψης
 

• Απομάκρυνση και καταστροφή των προσβεβλημένων ανθέων

• Καταστροφή των υπολειμμάτων της καλλιέργειας

• Μέτρα μειώσεως της υγρασίας στο περιβάλλον του φυλλώματος των φυτών

Ξήρανση των οφθαλμών και κλαδίσκων

Η ξήρανση των οφθαλμών και κλαδίσκων (Bud and twig blight) του φυτού της αζαλέας οφείλεται στο μύκητα Pycnostysanus azaleae (Peck) Ε.W. Mason = Periconia azaleae Peck, Briosia azaleae (Peck) Dearn., Sporocybe azaleae (Peck) Sacc.,(Mitosporic fungi). Είναι μια ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην καλλιέργεια μέχρι (90% των ανθέων). Προέρχεται από τη Βόρεια Αμερική, αλλά έχει εξαπλωθεί και σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπου είναι κοινή (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία ). Τα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας είναι νεκροί κλαδίσκοι με μικρούς αποξηραμένους οφθαλμούς που περιβάλλονται από αργυρόγκριζους χιτώνες. Οι οφθαλμοί μολύνονται το φθινόπωρο αποκτούν χρώμα ασημένιο γκρίζο, νεκρώνονται και δεν εκπτύσσονται.

Οι χαρακτηριστικές καρποφορίες του παθογόνου που είναι τα κορέμια (μοιάζει με σκούπα), σχηματίζονται στην επιφάνεια των ξηρών κλαδίσκων και ανθοφόρων οφθαλμών την επόμενη περίοδο και έχουν χρώμα μαύρο και διαστάσεις 2mm ύψος και 0,5mm πλάτος. Ο φυλλοτέττιγας Graphocephala coccinea εναποθέτει τα αυγά του σε σχισμές στους ανθοφόρους οφθαλμούς και διευκολύνει την είσοδο του παθογόνου και πιθανώς ενεργεί και ως φορέας του μύκητα. Τα σπόρια του παθογόνου διασπείρονται με τη βροχή και με τα έντομα.




Για την αντιμετώπιση της ασθένειας συνιστώνται

• Αφαίρεση και καταστροφή των προσβεβλημένων κλαδίσκων

• Ψεκασμός των φυτών με μυκητοκτόνα (συμβουλευτείτε το γεωπόνο της γειτονιάς σας )