Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται διεθνώς η χρήση και η ενσωμάτωση διάφορων μορφών τέχνης στους εξωτερικούς χώρους. Ο χρωματισμός τοίχων, τα μωσαϊκά και ιδιαίτερα τα γλυπτά αρχίζουν να αποτελούν πόλους έλξης και μερικές φορές να κυριαρχούν στα φυσικά στοιχεία του τοπίου.
Το μέγεθος του έργου τέχνης αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα, γιατί πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο ώστε να ταιριάζει με τον εξωτερικό χώρο, αλλά όχι τόσο μεγάλο ώστε να γίνεται το κύριο στοιχείο.

Λάτρεις της τέχνης πιστεύουν ότι η τέχνη πρέπει να μας περιβάλλει όπου ζούμε, όπου εργαζόμαστε κ.λ.π. Οι κήποι με γλυπτά δημιουργούνται όταν ο άνθρωπος συνδυάζει την ομορφιά της φύσης σε εξωτερικούς χώρους με τις δικές του δημιουργικές καλλιτεχνικές προσπάθειες.

Ένα γλυπτό στον κήπο μπορεί είτε να ανήκει σε μουσείο είτε σε ιδιώτες. Ορισμένες πόλεις έχουν μεγάλο αριθμό δημόσιων γλυπτών, μερικά από τα οποία εμφανίζονται σε πάρκα της πόλης (π.χ. το ανάκτορο των Βερσαλλιών είναι γνωστό για τους μεγάλους κήπους του με πολλά σιντριβάνια και αγάλματα.
Ένας ελληνικός κήπος με αγάλματα βρίσκεται στην πόλη της Δράμας, όπου έργα καλλιτεχνών από την Ελλάδα και το εξωτερικό κοσμούν την είσοδο και τα πάρκα της πόλης από το Διεθνές Συμπόσιο Γλυπτικής που διοργανώθηκε στην πόλη το 2000 και 2001. Άλλοι κήποι - πάρκα με αγάλματα βρίσκονται στο Μαϊάμι – Fairchild Tropical Botanical Garden, Minneapolis Sculpture Garden – Μινεάπολη, Brookgreen Gardens – Καρολίνα κ.α.)

Ιστορία



Οι άνθρωποι κατασκεύαζαν αγάλματα από τα πανάρχαια χρόνια. Οι λόγοι που τους παρακίνησαν σε αυτό, ήταν κυρίως θρησκευτικοί. Ζωντάνευαν έτσι τους θεούς και πίστευαν πως με αυτό τον τρόπο εξασφάλιζαν την προστασία τους.
Η λέξη άγαλμα, που σήμαινε αρχικά κάθε τι που προκαλεί ευχαρίστηση, αλλά στην συνέχεια κατέληξε να σημαίνει, εξαιτίας της συνήθειας που απέκτησαν οι αρχαίοι να στήνουν ομοιώματα των θεών προς τιμή τους, κάθε ομοίωμα από μάρμαρο, ξύλο, μέταλλο ή πηλό που απεικονίζει, είτε θεούς είτε ημίθεους.

Η τοποθέτηση μεγάλων αγαλμάτων στους κήπους χρονολογείται από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή κοινωνία, οι οποία χρησιμοποιούσε αυτούς τους κήπους ως χώρο αναψυχής και ψυχαγωγίας με την δημόσια προβολή έργων τέχνης.



Σήμερα ένας κήπος με γλυπτά μπορεί να λάβει τη μορφή των μικρών κλειστών χώρων μέσα στον κήπο, σε πάρκα ή ακόμα και μονοπάτια που επιτρέπουν στους επισκέπτες να απολαμβάνουν την τέχνη σε ένα φυσικό υπαίθριο σκηνικό.

Αυτοί οι κήποι επιτρέπουν στο κοινό όχι μόνο να απολαύσει έργα τέχνης αλλά ταυτόχρονα και το εξωτερικό φυσικό περιβάλλον. Τα γλυπτά που χρησιμοποιούνται στον κήπο πρέπει να εναρμονίζονται με τη γενική ιδέα και κλίμακα του κήπου.