Έρευνες δείχνουν ότι τα υγιέστερα και πιο ευτυχισμένα παιδιά τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο και ότι η εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός καθοριστικός παράγοντας για τη μελλοντική υγεία. Αλλά η εκπαίδευση δεν είναι μόνο μαθήματα μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας τάξης. Το εξωτερικό περιβάλλον ενθαρρύνει δεξιότητες όπως η επίλυση προβλημάτων και η διαχείριση της αίσθησης κινδύνου που είναι σημαντικές για την ανάπτυξη του παιδιού.
 
Όμως οι ευκαιρίες για τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον μειώνονται. Τα παιδιά περνούν λιγότερο χρόνο έξω λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια, την κυκλοφορία, την εγκληματικότητα και τις ανησυχίες των γονιών. Τα σύγχρονα περιβάλλοντα έχουν επίσης μειώσει τις ποσότητες ανοιχτών χώρων πρασίνου, ενώ η τεχνολογία έχει αυξήσει τον χρόνο καθιστικής ζωής των παιδιών. Είναι για αυτούς τους λόγους και περισσότερους που πολλοί πιστεύουν ότι τα σχολεία έχουν αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη δυνατότητα –και ευθύνη– να παρέχουν στα παιδιά πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον.


 
Η υπαίθρια μάθηση εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ελάχιστα στα δημοτικά σχολεία – ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, όταν τα παιδιά είναι μεταξύ επτά και 11 ετών. Επομένως, εάν υπάρχουν τόσο μεγάλα οφέλη στην υπαίθρια μάθηση, γιατί δεν συμβαίνει πιο συχνά; Για τη μελέτη μας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, μιλήσαμε με δασκάλους και μαθητές για να μάθουμε.
 
Οι μαθητές ένιωσαν μια αίσθηση ελευθερίας όταν βρίσκονταν έξω από τους περιοριστικούς τοίχους της τάξης. Ένιωθαν πιο ικανοί να εκφραστούν και απολάμβαναν να κινούνται περισσότερο. Είπαν επίσης ότι ένιωθαν περισσότερο αφοσιωμένοι και ήταν πιο θετικοί σχετικά με τη μαθησιακή εμπειρία. Επιπλέον, ακούσαμε επίσης πολλούς να λένε ότι η μνήμη τους ήταν καλύτερη.
Οι δάσκαλοι εν τω μεταξύ συζήτησαν τη διαφορετική προσέγγιση των μαθημάτων και πώς βοήθησε να εμπλακούν όλοι οι τύποι μαθητών. Θεώρησαν επίσης ότι τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους – ειδικά σε μια εποχή που οι ευκαιρίες τους να έχουν πρόσβαση στο φυσικό περιβάλλον είναι περιορισμένες – και τα σχολεία ήταν σε θέση να το εκπληρώσουν αυτό.


 
Τα ευρήματά μας προσθέτουν στις ενδείξεις ότι μόλις μία ή δύο ώρες μάθησης σε εξωτερικούς χώρους κάθε εβδομάδα απασχολεί τα παιδιά, βελτιώνει την ευημερία τους και αυξάνει την επαγγελματική ικανοποίηση των δασκάλων. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν ευκαιρίες όπου «δεν αισθάνεσαι καν ότι μαθαίνεις, απλώς νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια περιπέτεια» και οι δάσκαλοι να «είναι αυτοί οι άνθρωποι που είμαστε, όχι ρομπότ», πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τα σχολικά μαθήματα. Η διδασκαλία δεν χρειάζεται να ακολουθεί μια άκαμπτη μορφή τάξης – μια απλή αλλαγή όπως το να βγεις έξω μπορεί να έχει τεράστια οφέλη. 



ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ΠΩΣ Η ΦΥΣΗ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟ;

ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ;